رضا صفایی پور درگذشت | فوت بازیگر با سابقه تلویزیون!

به گزارش آلارمین رضا صفایی پور بازیگر معروف فیلم های دهه شصت در گذشت. این بازیگر بزرگ ساعاتی قبل پس از تحمل یک دوره بیماری پارکینسون چشم از جهان فرو بست.

بیوگرافی رضا صفایی پور ملقب به طوفان

رضا صفایی پور در مصاحبه های خود اینگونه خود را معرفی کرده است:

رضا صفایی پور متولد ۹ اردیبهشت ۱۳۲۸ در تهران، بازیگر است

فارغ التحصیل دیپلم رشته ادبی می باشد، فعالیت خود را با کشتی کج شروع کرد و بعد از چند مقام قهرمانی در ورزش وارد سینما شد و با نام طوفان به شهرت رسید

من قهرمان کشتی دبیرستان های تهران بودم، دان ۵ کشتی کج و کارت مربیگری این رشته را دارم، ساکن خیابان ری و بچه محل محمد علی فردین ، بهمن مفید و فرامرز قریبیان بودم

بازی از ۱۴ سالگی

صفایی پور بصورت جدی فعالیت خود را از سال ۱۳۴۲ وقتی ۱۴ سال بعنوان ورزشکار بدلکار با فیلم ترس و تاریکی به کارگردانی محمد متوسلانی شروع کرد

او سپس در سال ۱۳۴۸ با فیلم قهرمانان به کارگردانی ژان نگولسوک محصول مشترک ایران و آمریکا بعنوان بازیگر جلوی دوربین رفت و تا سال ۱۳۵۵ نزدیک به ۱۰ فیلم حضور داشت

بعد از انقلاب + لقب طوفان

بعد از انقلاب سال ۱۳۶۲ با فیلم میرزا کوچک خان به بازیگری بازگشت و با حضور در فیلم های فصل خاکستری، شکار در شب، پلاک و ضربه آخر کم کم به شهرت رسید

او بعنوان بد من هرگاه که روی پرده سینما می افتاد، گیشه سالن های سینما با ترافیک تماشاچیان روبرو می شد تا جایی که به او لقب طوفان سینما را دادند

ایشان از سال ۱۳۷۱ نیز با سریال دیدنی سیمرغ وارد قاب تلویزیون شد

رضا صفایی پور سالهاست ازدواج کرده و نتیجه این زندگی دو دختر می باشد، وی اغلب با دخترش هنگامه در فستیوال های مختلف هنری حضور پیدا می کند

آخرین بازی در سال ۱۳۸۶

آخرین فیلمی که بازی کردم فیلم پرچم های کاوه در سال ۱۳۸۶ بود

جشنواره نور لس آنجلس بهترین جایزه نقش اول مرد را بخاطر بازی در این نقش به من دادند اما این فیلم در ایران با بی مهری روبرو و دیده نشد

اگر به گذشته برگردم

اگر به گذشته برگردم ادامه تحصیل می دادم و یک پزشک می شدم چرا که اینگونه احساس می کردم از توانایی های ما استفاده می شد

در حالی که الان بخاطر فعالیت بیش از ۴۵ سال هام آن چیزی که انتظار داشتم نشده است و این تفکرم نسبت به گذشته خیلی فرق کرده است

آقای وزیر بیکارم

از سال ۱۳۸۶ بیکارم، خیلی زشت است من برم پشت در اتاق مدیران و بگویم که بیکارم و مشکل مالی دارم، غرورم اجازه نمی دهد بگویم ماهیانه فقط … هزار مستمری بازنشستگی می گیرم

مستاجرم، اما احساس ترحم نمی خواهم، ولی مسئولان بدانند همین قدیمی و پیشکسوتان بودند که سینما را زنده نگه داشتند و این صنعت به شما رسیده است