تاثیر کاهش وزن بر روی ریزش مو صحت دارد؟

گاهی اوقات کاهش وزن منجر به عوارض جانبی مانند ریزش مو می شود. کاهش وزن ریزش مو یک مشکل موقتی است که زمانی رخ می دهد که از طریق جراحی یا رژیم غذایی سخت و محدود وزن کم کنید.

بدن به کمبود مواد مغذی، استرس و تغییرات هورمونی حساس است. کاهش وزن سریع، رژیم های غذایی محدود و جراحی کاهش وزن می تواند به این عوامل خطر کمک کند.

آیا کاهش وزن می تواند منجر به ریزش مو شود؟

نازک شدن مو و ریزش مو مشکل رایجی است که بسیاری از ما با آن مواجه بوده ایم. نکته مهم این است که بسیاری از رژیم های لاغری باعث کمبود مواد مغذی در بدن می شوند و آسیب های مختلفی به قسمت های مختلف بدن وارد می کنند و یکی از عوارض رایج رژیم های کاهش وزن، ریزش مو است.

چه عواملی باعث ریزش مو در اثر کاهش وزن می شود؟

مو در طول زندگی خود مراحل مختلفی را پشت سر می گذارد که عبارتند از:

فاز آناژن: این مرحله زمانی اتفاق می‌افتد که مو رشد می‌کند و می‌تواند چندین سال طول بکشد.
مرحله کاتاژن: این یک مرحله انتقالی کوتاه مدت است که چند هفته طول می کشد.
فاز تلوژن: این یک مرحله استراحت است که سه تا چهار ماه طول می کشد. در پایان این مرحله، موها می ریزند و موهای جدید در فولیکول رشد می کنند.
تغذیه مناسب برای فرم دادن به مو و تسریع رشد آن ضروری است. برخی مطالعات نشان می دهد که کمبود آهن یا روی در رژیم غذایی یکی از شایع ترین علل ریزش مو است. سایر مواد مغذی موثر بر رشد مو عبارتند از اسیدهای چرب، سلنیوم و ویتامین D.

ریزش موی ناشی از کاهش وزن که به عنوان تلوژن افلوویوم شناخته می شود، معمولاً حدود سه تا چهار ماه پس از کاهش وزن سریع رخ می دهد و تا شش ماه ادامه می یابد. به طور طبیعی همه ما روزانه 50 تا 100 تار مو از دست می دهیم. اما در طول تلوژن افلوویوم، موهای بسیار بیشتری ریخته می شوند. علاوه بر کاهش وزن، عوامل زیر نیز می توانند در بروز تلوژن افلوویوم نقش داشته باشند:

• تولد
• استرس شدید
• تب
• عمل
• مصرف قرص های ضد بارداری

ریزش مو به دلیل کمبود مواد مغذی

کاهش شدید کالری یا محدود کردن تنوع غذاها و پیروی از رژیم های غذایی ناسالم به این معنی است که شما مواد مغذی ضروری مانند پروتئین ها، اسیدهای چرب، ویتامین ها و غیره را دریافت نمی کنید. اگر این کمبودها برای مدتی ادامه داشته باشند، می توانند منجر به ریزش مو شوند. البته مو تنها عضوی نیست که در اثر تغذیه نامناسب آسیب می بیند. بلکه کمبود مواد مغذی کافی به اندام های مختلف بدن آسیب می رساند. در زیر رایج ترین اثرات رژیم غذایی بر ریزش مو آورده شده است:

کمبود آهن: یکی از شایع ترین کمبودهای تغذیه ای و یکی از مهم ترین علل ریزش مو است. با کمبود آهن، گلبول های قرمز نمی توانند اکسیژن کافی را به سلول های بدن برسانند. این مشکل منجر به عوارض مختلفی مانند ریزش مو و شکنندگی ناخن ها می شود.

کمبود روی: روی نقش مهمی در سلامت مو دارد. کاهش سطح روی در بدن باعث خشکی و شکننده شدن موها و ریزش مو با تلوژن افلوویوم می شود. گیاهخواران بیش از دیگران در معرض خطر کمبود روی هستند.

کمبود اسید فولیک: این ویتامین برای تولید و رشد سلول های بافت پوست، ناخن و مو مورد نیاز است.

کمبود اسیدهای چرب: امگا 3 و امگا 6 به رشد مو کمک می کنند. کمبود این اسیدهای چرب منجر به ریزش موی سر و ابرو و نازک شدن موها می شود.

کمبود ویتامین های گروه B: این ویتامین ها نقش مهمی در رشد و شفافیت مو دارند. ویتامین های B کمپلکس جریان خون را در پوست سر بهبود می بخشد و ساختار کراتینه مو را تقویت می کند. کمبود این ویتامین ها منجر به مشکلات مختلفی مانند طاسی با الگوی مردانه یا آلوپسی می شود.

کمبود ویتامین D: ویتامین D فولیکول های مو را تحریک می کند. واکنش های التهابی در بدن می تواند منجر به ریزش مو شود، مانند آلوپسی آره آتا و آلوپسی توتالیس. ویتامین D ایمنی بدن را تقویت می کند و واکنش های التهابی را کاهش می دهد و در نتیجه به سلامت مو کمک می کند.

کمبود سلنیوم: سلنیوم یک ماده معدنی کمیاب است که نقش مهمی در بدن دارد. این ماده دارای خواص آنتی اکسیدانی است که به تعادل بهتر هورمون ها کمک می کند. تعادل هورمونی برای حفظ سلامت مو ضروری است.

کمبود ویتامین E: ویتامین E همچنین دارای خواص آنتی اکسیدانی است. این بدان معنی است که می تواند از آسیب سلولی و بافتی جلوگیری کند. از جمله اینکه از آسیب به فولیکول های مو جلوگیری می کند. ویتامین E همچنین نقش مهمی در گردش اکسیژن در بدن دارد و به اکسیژن رسانی پوست سر کمک می کند.

کمبود ویتامین A: ویتامین A فولیکول های مو را فعال می کند. این ویتامین در تولید سبوم نیز نقش دارد. سبوم نوعی چربی است که توسط غدد پوست ترشح می شود و به سلامت پوست و مو کمک می کند.

کمبود آمینو اسیدها و پروتئین ها: پروتئین ها از اسیدهای آمینه تشکیل شده اند. کمبود پروتئین منجر به ریزش و نازک شدن مو می شود. اسیدهای آمینه در فرآیندهای مختلف بدن نقش دارند. از جمله: ترمیم بافت، تنظیم هورمون، بهبود ایمنی و رشد مو.

برای جلوگیری از ریزش مو در رژیم غذایی چه باید کرد؟

از متخصص تغذیه کمک بگیرید

هر فرد بر اساس سن، قد، وزن و سایر ویژگی ها نیازهای تغذیه ای متفاوتی دارد. رژیم هایی که در اینترنت پیدا می کنید، حتی اگر بر اساس اصول تغذیه باشند، ممکن است برای شما مناسب نباشند. به یاد داشته باشید که نیازهای غذایی هر فرد منحصر به فرد است. قبل از شروع رژیم با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

گروه های غذایی را محدود نکنید

هیچ غذایی حاوی تمام مواد مغذی مورد نیاز شما نیست. سعی کنید انواع میوه ها، سبزیجات، آجیل، حبوبات، محصولات لبنی و محصولات پروتئینی را در رژیم غذایی خود بگنجانید. به این ترتیب خطر کمبود مواد مغذی را کاهش می دهید.
مطمئن شوید که پروتئین کافی و چربی های سالم دریافت می کنید. آهن، ویتامین B12، ویتامین B7 یا بیوتین و روی به اندازه کافی دریافت کنید.
برای جلوگیری از ریزش مو، غذاهای زیر را در رژیم غذایی خود بگنجانید:

• ماهی
• یک تخم مرغ
• سبزیجات برگ سبز
• میوه ها
• آجیل و دانه ها (گردو، بادام، دانه چیا، دانه کتان)

برای شروع رژیم حتما با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

اگر فکر می کنید ریزش موی شما ناشی از کمبود ویتامین است، خود درمانی نکنید. استفاده بی رویه از مکمل های تجاری موجود می تواند منجر به افزایش بیش از حد برخی ویتامین ها و مواد معدنی در بدن شما شود. این وضعیت خطرناک است و می تواند منجر به ریزش مو و آسیب به سایر قسمت های بدن شود.

با توجه به سابقه شما، پزشک آزمایشات لازم را تجویز می کند و نوع کمبود را تشخیص می دهد. همچنین ریزش مو انواع و علل مختلفی دارد و ممکن است همزمان بیش از یک نوع ریزش مو داشته باشید. بنابراین تشخیص صحیح اولین و مهمترین راه درمان است.